But there are times when a special permission is granted to me for a day-out..and that is so very rare to happen...so, when such rare moment comes along, i glady grab it at once.
i remember one event when i was allowed to leave the monastery for a day-out to attend a special gathering of Filipinos in Espanola, a city that's forty-five minute drive from the monastery.
It was in March 17th of the year and the day was hot, yet it did not stop me from going to the gathering...(it's a rare chance really, since the filipino community in Espanola does not oftenly convene for social gatherings like such because everybody is working 10 to 12 hours a day in six days, you know, to earn a good living for their families in the Philippines)...the occasion was a welcome party for two filipinas who just took an oath as US citizens and the event coincided with a potluck party for the Pinoys who have not been introduced yet to the whole pinoy community in Espanola city like me.
the gathering was a very fruitful one. i was able to get to know new pinoys in the neighborhood and made friends with them, too. i enjoyed so much the pinoy foods and delicacies brought by every one who attended the party...
before the end of the day , before sunset, i needed to go back to the monastery and catch up with the last prayers of the day at 7:30Pm which was COMPLINE. ....so, carlo drove me back home.
the day ended with me gaining new insights with new pinoy friends.....
click image to enlarge, etc etc...
10 comments:
kuya dom...
ganun ba tlga ang buhay mo??? walang labas labas? hihihi hndi ko lng kc ma imagine e...
anyways, good to hear na kahit papano ay may oppurtunity knrin to go out.. nd meet soem other people.. especially mga Pinoys...
well, d2 sa Canada... sa lifestyle meron ako... laging lumalabas evryweek end... ang dami ko nang na encounter na Pinoys... nasa streets, sa buss, sa malls nd even in the Church... maraming Pinoys...
as i can see u sa pic u post... nakikita ko ung smile mo is very meaningful... na kahit minsan ka lng may oppurtunity na maka labas... to minggle to ther people...
GOD BLEES...
-ps-
now i understand bakit ganun ka close sa frend mo na c Rebecca... yes, ders always a miracle... someday, makaka recover rin xa... in YOUR help nd in GODS help.
cheers!
@vera
hahahaha--- naku, nababasa mo pala ang mga kahulugan ng mga ngiti ko hahahaha---
oo hindi ko rin ma imagine noon na kaya ko ang buhay sa loob ng monasteryo, pero dahil sa tiyaga ko ay nalampasan ko ang stage na yun -and now, masaya at kuntento na ako na hindi nakakakita ng tao sa city pala palagi--at kung makarun man ng towntrip ay saka din lang ako nakakalabas and that makes me glad already- pero yung two times a week na lalabas ngeeeeeeeeks ayaw ko ng ganun-kakapugd yun sa byahe-- hindi na ako sanay mag byahe eh--i get carsick and nauseated...kaya pag ganun- kelangan kong matulog buong maghapon kinabukasan- hindi nila ako mapapakinabangan dahil lantang gulay ako ay nagsusuka sa byahilo nyek nyek nyek nyek--yan ang buhay dito sa loob sis ko hahahah...
buti ka pa nga at least kahit saan ka magpunta ay may pinoy ka dyan na nakikita--- hay gusto ko din pumunta sa mga ibang states pero matay ko mang isipin ay magkakasakit talaga ako--homebody kasi ako--i miss my own bed-my own sink and the smell of my room--and bathroom bwhahahaha--pag nag overnight ako sa ibang lugar na hindi sa rum ko ay tiyak hindi ako makakatulog buong magdamag hahahah..
kuya...
yup, nababasa ko nga... dahil even myself...maraming meaning ang mga smile ko evryday... kaya cgro marunong ako mag basa ng smile ng tao... hihihi
cgro kaya hndi kna sanay sa mahabang biyahe.. bcoz na sanay n ang katawan mo... sa ganyang routine... hihihi kung ako cgro??? hahahayzzz, ikamamatay ko... hndi ako sanay sa loob lng ng apat na sulok ng bahay...hihihi
well, its our own call... nd im happy to have this call! i know u too...
kuya, keep posting ha... susubaybayan kita.. hehehe i mean ung mga write ups mo.. asahan mo evry may latest post ka.. makikita mo name ko VERA sa comments mo... hihihihi
GOD BLESS! tnx for the replies.
ks@vera
hay-salamat sis ko, and its my pleasure and my honor as well to blog my journal of my day to day life and eventualities here inside .....minsan nga noong hindi pa tayo nagkakakila kilanlan ay medyo tinatamad na ako ag blog with all those pics na kelangan ko pang ilagay sa photobucket- pero naisip ko noon, kelangan kong i blog ang aking mga araw at buwan na lilipas dahil ikako iyan ang magpapatunay ng aking survival dito sa loob --kung paano ako nagsimula at kung ano na ang aking kinahinatnan pagdating ng panahon...kaya nung simulan ko itong aking blog na ito nung later part ng 2004, what i had in mind was really to record my life's events in a journal thru the net--
alam mo bang hindi talaga ito ang aking original na blogger acount? meron talaga akong isang mas earlier na blogpost account which i even registered in the blogexplosion- pero its all about the daily bible reflections na galing sa philstar.....and it was not an original post of mine--although na klik yun sa mga members ng blogexplosion dahil most of its members ay mga kano na nag ci circulate sa Sunday mission world and pentecostal atmosphere and they use that daily reflections in their daily sermons upon my permission---eh sabi ko nga sa kanila thru my comment replies- sige lang- feel free to use the reflections, eh kung ito ay makakatulong sa pagpalaganap ng Salita ng Diyos....yung Daily Bread ng Philstar ay napaka intrumental noon sa buhay ko at sa buhay ng mga pastors ng protestant church dito sa buong merika-dahil naging gabay namin yun sa aming araw araw na buhay-that was in the year 2003, noong nangangapa pa talaga ako sa aking mundo---dahil hindi ako nasanay na nagbabasa ng bible passages--that blog was used by God to make me at ease with HIS WORDS, and i am sure na ang mga nagsubscribe doon ay edified na edified din dahil it was very useful...pero in the end -after a year of blogging..that was middle of 2004, mga september yun ay bigla na lang akong nag isip, well, mature na ang aking utak noon sa pagiging monk- at kaya ko ng gumawa ng sarili kong bible reflections from a Passage, kaya i decided to leave blogging Philstar's "Daily Bread"..and thought of creating a unique one that will feature images instead of words and texts...what was the best image that i must blog? from the net, no no no, nag isip ako..ahaaa,sa pag iisip ko ay bakit hindi ang sarili ko ang aking i blog --and that was the birth of a photoblog.... tamang tama naman, that time ay nauso na talaga ang digital camera--so i got myself one and started taking account of my day to day activities in and out of the monastery...ang unang header ko nga noon ay napaka payak pa..it was just a simple Lawrence and his day-to-day life.... na in the course of time ay pinalitan ko ng pinalitan... until i arrived to the title na i was ost comfortable with: Monk's Tale..na after some weeks ay ginawa kong Tales from the Cenobitic MONK, pero in the end ay ginawa kong CEOBITE lang ang Cenobitic.... hence the birth of my newest one: TALES FROM THE CENOBITE.... and i intend to keep that title now and for as long as i can still blog...hahahahahah o di bah, very historical ang buhay ng blogging ko....sis ko, basta nakapagbukas ako ng feedreader ay asahan mong laman ako ng site mo- naka dalwang araw nang hindi ko mabuksan ito- nag ooveroad ang virtual memory ng laptop ko once na binubuksan ko ito kaya i guess i will have to remove some sites doon na nakakapagpabigat..and yung mga hindi ko naman ka close na site owners ang aking i di delete....keep blogging sis ko!.....saan nga ba ikaw sa canada?sa toronto ba?
Ang ngiti mo kuya nakakahawa! Hahahaha... When I look at your pics, pati ako napapangiti :)
Hindi ako magimik na tao, kuya. Only when there's an occasion or when friends drag me hehe... pero I cannot imagine my life like yours. Ang hirap yata. Nagsawa ka na nga sa dati mong life.
Nabasa ko yang sagot mo kay Vera. Hindi ka na sanay sa byahe. Hehehe... Ako naman ang hilig sa byahe. Kung may pagkakataon din lang na umuwi ng province, gustung-gusto ko. Saka I love going to places I've never been to. Sana talaga itong August sa parteng Ilocos with my bespren :D
Iba pa rin ang mga pinoy ano, kuya? Mas masarap pa ring kakuwentuhan. Iba ang biruan at tawanan. Glad you can attend this type of pinoy gathering kahit paminsan :)
Have a nice day, kuya! :)
ang lakas mo sa Lord at pinapayagan kang makalabas para sa mga ganyang gathering. hahaha!
i hope madami pang opportunity like that ang ma i grant sa iyo.
@sasha
tama ka diyan-naka adapt na ako sa buhay sa loob ng walang labas labas kaya pag nakakalabas ako ay nagkaka nausea ako...so bad- bt benefecial kasi after the ill fated trip hahahaha i had the past day ay plakda ako the next day kaya ang nangyayari ay nadadala ako-i get fed up goin out anymore..hahaha- di ba, it makes sense, kasi imagine kung nag eenjoy pa rin ako sa paglabas labas, eh talagang magkaka depression ako at worse baka magka nervous breakdown ako sa loob bwhahahahaha--God is very good pa rin talaga---ginagwa NYA kung ano ang dapat.....
at talagang tama ka dyan sis ko, iba ang pinoy sa pakikipag kuwentuhan- makaka relate ka talaga sa mga usapan nyo.....
to all PINOYS! - kuya dom,te'sasha,ironnie-
i agree! iba ang PINOY! kahit saan man nakakarating, kahit anong atmosphere ang na adpot... hndi prin nawawala ang pagka PINOY! MABUHAY!
CHEERS!
@ironnie,
hahahahaah-- naku, hindi naman, pumapalya nga ako minsan sa mga obligasyun ko sa KANYA...pero i see to it na i reparate naman pag nagka atraso ako sa KANYA...ano yun? yung mga little things ba..like,: nagalit ako sa isang monk-,... nag curse ako sa sarili ko,... nag ano ako.... at kung ano ano pa, etc etc...bwhahahahaha, yun bah!.....
those things that i am liable to make satisfaction to God heheheh..
pero siguro talagang mahal lang NYA ako, ikaw, sila, tayong lahat na mga nilalang NYA kaya very patient Siya at understanding sa mga shortcomings natin di bah? hahahaha...
@vera
oo nga sis, tama ka din dyan, kahit saang lupalop tayo mapadpad-laging stand out ang PINOY..kumbagah, dominated natin ang buong kalawakan ng mundo hahahahahah...MABUHAY tayong mga pinoys at pinays hahahahaha!!!!
Post a Comment