(click image to enlarge)
i felt so sad upon seeing the wreckage and destruction of the strongest winds and flash floods brought by the merciless storm...i felt the urge to give them a little of stuffs that i thought may be able to help and augment their daily needs...
in my little capacity, i did give whatever i could, to at least a hundred families residing near the vicinity of my sister's place... my heart melted upon seeing how destitute their situation was.
after the horrifying typhoon, it will take these families a long time to fully recover their lost homes, stuff and things inside their washed-out houses, and their lives...
10 comments:
Bless your heart!
Nung nasa phils pa kami gustong gusto ko to participate sa mga school activities namin na we call "Kapatiran" where we go to mga areas na kailangan nga tulong and spend a day with them to at least uplift their spirits kahit paano in spite of mga nangyari ka kanila...
Dito naman before I got sick...I used to volunteer sa mga food for the homeless drive, animal shelter mobile adoptions at sa mga hospitals to cheer up the sick senior citizens...
how I wish I could do these things ulit...siguro may iba na lang talaga na plano si Lord para sa akin to help others in different ways...kung ano man yon hindi ko pa alam...
I get tired easily... so what I do now is just pray...which I never get tired of doing so...
Ay ano ba yan nag emote na yata ako...oh well, na touched lang ako dito sa post mo...ok na...have a wonderful weekend...I love you so dearly...
kuya ko!
helloooo! medyo late ko nang nabasa ang 2 entries mo this day... buong araw ako wala sa bahay e... i got refreshment outside nd i got refreshment sa aking hair...hihii -watch out for my nxt post-
anyways, i was touched by ur story... alam mo bang may phobia ako sa "ulan" i mean strong rain... kapag tag ulan sa Pinas... dahil binabaha ung aming kusina sa bahay... nd minsan na akong nasalubsob sa semento dahil madulas ung aming floor... hihihi
but i am lucky then, compare sa mga victim ng NATURAL CALAMITIES... "typhoon" hndi ko man tlgang actual nakikita kung anong nangyari sa kani-kanilang buhay... but i heard over the news... wen i was in high skul nd collge i used to join REACHED-OUT Programm... bcoz i am a member of Religious Organization... not 1 Org. only but i joined 4 Religious Org. and through that i can help those victims in some ways...
ps
-hi 'te rebecca! how are u po?-
see yah
@rebecca
i too, was so moved by the sight of the typhhon's aftermath in Bicol... that was so horrible..i can only pray for the victims and their dead members of their families who died during the flash flood...
and i admire you for such generous heart in you...kaya lang ngayun ay limitado na ang YUNG MAGAGAWA dahil sa kasalukuyan mong kundisyun..ako din ay ganun din..tuwing umuuwi lamang ako nakakagawa ng actual na kawanggawa sa kapwa dahil once a year lang naman ako allowed umuwi sa pinas.
hapi weekend dahling....enjoy the blessings of the coming Sunday and your Vegas trip....ingats ka lagi ha?...
@vera,
wowwww...sis ko, i can't wait to read your latest post--- by and by pupuntahan ko na siya hahahaha...
buti naman at nakakalabas ka anytime na gustuhin mong makalabas.... i am sure na nag enjoy ka sa whole day out mo hahahahaah..
i admire you too sis sa pagiging mapagkawanggawa mo...we all have the same thing in common: at yun ay ang ating mga pusong busilak sa pagtulong sa mga mahirap, naapi, at mga biktima....mabuhay ka sis ko.....
ey bro, i hope you will visit me also sa Jolo, maybe very soon, dun na ako :) That's after Basilan ha.
kuya ko!
hahahaha... kuya, hndi ko pa tlga natapos i compile ang mga pics... i dont know kung anong exact date ko ma-ipost...hihihi
yeah, i really enjoy sa aking palabaslabas ng hauz... eto lng kaligayahan ko d2.. boring kc kung palaga lng ako sa bahay... everyweek days kc.. nasa loob lng ako ng bahay.. kaya sinasamantala ko na ang weekends...hahaha
yeah kuya! same tau ng puso... nd cgro ito na ung kinalakihan kong pamilya... my parents especially my mom is so active in Church as well as my grandparents... kaya cgro kming magkakapatid may pusong kawanggawa... GOD BLESS US KUYA KO!
cheers!
@vera
hey sis ko, you are indeed ucky na hindi mo naranasan ang mga kalunos lunos na calamities na nangyaayri ssa ibang parte ng pina slike our region..Bikol...its the typhoon path kasi eh, i remember noong bata oa ako -the typhoon sening was the worst na naranasan ko-tinungkab nito ng buong buo ang bubong ng aming bahay na para bang isang higanteng kamay na maingat na pinugot ang bubong at kisame--at iniwan ang buong kabahayan namin na intact at walang walls na sinira..that was so scaring--..for several days, natutulog ako sa rum ko na walang bubong-- kaya i can see the sky and the full moon from my room-- romantic? ironic nga , but i found consolation na at least ay may bahay pa rin kaming tinutuluyan-- and i found humor from that experience--- diyan tayo magaling na mga pinoy--sa gitna ng kairapan ay nagagawa pa rin nating tingnan ang bright side of life and put humor on it --and give our best smile...diyan ako trained na trained...kaya kahit ngayun dito ay naka smile pa rin ako kahit sa likod ng smile na yun ay ay iba ibang damdamin na naghahari sa aking isipan hahahahahah..pero magaling ka sis, nahuhulaan mo ang mga makahulugan kong mga ngiti....bwhaahhaahahah.
@brvince
well brow, basta eepp in touch ka lagi sa akin--at ako sau, then by the time na makauwi ako sa PInas ay tiyak na pupuntahan kita kahit saan ka mang lupalop ng pilipinas naroon hahahahaha---ganun ako ka desperado na makita mga frends ko na malaki ang impluwensiya sa buhay ko.....magandang impluwensiya.....
ingats ka lagi kapatid....
kuya ko!
sorry for what happen... kahit matagal na un... yeah, sinabi mo talagang nakakapigil hininga ang pangyayari na un.. nd evry year nangyayari sa Pinas ang ganyan... nd sad to say... may mga biktima nnman... only we can do na hndi nararanasan ang lupit ng kalikasan is to PRAY!
nd yes, Pinoy! palaging possitive ang outlook.. nd nakukuha pang mag SMILE... tulad mo!!! talagang walang kupas ang mga kahulugan ng mga SMILE mo... nd yes nababasa ko ang mga ngiti mo! keep on smiling lng kuya ko! para may mababasa pa ako.. hahaha
see yah!
@vera
salamat sa sympathy mo--oo nga eh, nasanay na talaga akong idinadaan ko na lang sa pa smile smile ang mga nangyayari sa buhay ko :Masama man or Maganda......
kaya enjoy ka na lang sa mga images ko depicting the different moods and feelings of your kuya lawrence---sa next post ko ay tiyak hahagalpak ka ng tawa dahil mababasa mo sa mga ngiti ko na talagang galit na galit ako pero nakaya ko pang magsmile sa harap ng aking camera na tipo bang parang yung artista pagkatapos ng shooting na dinadagsa ng mga fans nya kahit buraot at naiirita ay sasabihin nya sa isip nyang... naku, ayan na ang reporters at mga fans ko, kelangan plantsahin ko na hilatsa ng pagmumukha ko at baka mahalata pang iritado ako sa huling eksenang ipinagawa sa akin ni direk.....yung tipong ganun bah! hahahahahahahaha.....tsek mo sis ko...
Post a Comment